ALINTI :)


Mustafa Abi ve Biz -1




Günlerden bir gün oturmus çamasir makinasini seyrediyorduk Mustafa abiyle.Öyle güzel dönüyodu ki...Aglamak istedim. Bak cigerim, dedi Mustafa Abi, bin devirli diye aldık bu makineyi, kaçtir sayiyorum dokuzyüzdoksaniki devir cikiyo. Bi de sen say, sana zaamet. Saydim. Gerçekten dokuzyüzdoksaniki devir yapiyordu. cık cık cık dedi Mustafa Abi. Vay adiler... İçli olduğu kadar realist bir insan da oldugu için hemen kavramisti aldatildigi gerçegini ve hemen çözüme geçmisti. Gel cigerim, dedi, bosuna bozmayalim moralimizi. Gidip haberleri izleyelim, ben sonra çamasir makinesicileri mahkemeye verir, yasal yollardan ararım hakkimi. O, aldatilmis olmanin içinde yarattigi depreme ragmen kalkip oturma odasına dogru yürürken, ben gözümde yaslarla arkasindan bakakaldim.



Bütün kanallari dolasti, mankenler, sporcular, reklamlar, "fistik fistik" diyen kanaryalar,tarafik kazalari, olimpiyat martavallari, devlet büyüklerinin memleket turlari gibi haberler arasından Çeçenistandaki savas haberini seçti, onu izledik. Nasil böyle bir görseniz...Kan, ateş , silah, bagris-çagris... Kim ölüyo, kimi öldürüyo belli degil. Kötü yani. Bildiğiniz savas iste. Benimki de laf...Nerden bilecekseniz...



Kalk cigerim, dedi, Mustafa Abi. Bu böyle oturmaynan olmiycak. Biseyler yapmak lazim. Ne yapabiliriz ki Mustafa Abi? dedim. Yürü, dedi. Fazla soru sorma. Ben ayakkabılarimi baglarken mutfakta yemek yapan Hamiyet yengeye seslendi. Hamiyet çikiyoz biz. Biraz isimiz var, aksam yemege yetisiriz.



Bindik gittik savas alanina. Ortalıkta ses seda yok. Herkes pusuya yatmis. Sagi solu yanmis, yikilmis, harap olmus binalarla çevrili yolda yürümeye basladi Mustafa Abi. Tabi ben de arkasindan. Aman Mustafa Abi, kalles bi kursuna yem olmayalim simdi, azcik yolun kiyisindan gitsek? dedim. Akilli oldugu kadar yigit ve mert bir insan da olan Mustafa Abi: Bana kursun sıkacak adam daha anasinin karnindan dogmadi cigerim, dedi. O ölüme meydan okuyarak bilinmezlere dogru dimdik yürürken, ben bi tuhaf oldum ve çaresiz arkasindan gittim. Derken kulagimizin dibinden, sagimizdan solumuzdan hesaplayamadigim bir hizla kursunlar geçmeye basladi. Ben Matrix 1'i o zaman anladim. Neo' ya saygi duydum. Ulan ne sansli kizmis su Trinity diye geçirdim içimden.



Çok kizmisti Mustafa Abi. Kendisine sıkılan bu kursun bardagi tasiran son damla olmustu.Tam cephenin -ki aslında orası eskiden bir caddeydi- ortasinda durdu. Kesin laaaaayyyyyyyyyyyyyynnnnnnnnnnn! diyen gür bir sesle ortaligi çinlatti. Silah, kursun, insan, tank sesleri bir anda kesildi. Pimi çekilip caddeye atilmis bir bomba yuvarlanip ayagimizin dibine kadar gelmisti ki; patlamaya cesaret edemeyip için için tükendi... O anda, çit çikmayan toz duman içindeki sokakta bizden başka hareketli bir tek varlik yoktu. Kim sıkti lan o kursunu? Çıkin bakiim hepiniz saklandiginiz yerden, diye titretti ortaligi Mustafa Abi.Yikik dökük sehir dekorunun içinden toz toprak içinde,eli silahli, asker kiyafetli insanlar mahçup mahçup kafalarini çikardilar. İnanin asker kiyafetleri olmasa sivil gibiydiler*.Gelin lan buraya dedi Mustafa Abi. Geldiler...Su halinize bi bakin hele.! Gören de sizi adam sanir. Darmadagin etmisiniz ortaligi. Kaçirdiniz ulan dünyanin tadini- tuzunu. Her gün savas her gün savaş. İçimizi parçaladiniz ulan! Yakisiyo mu size!

Sonra Rus tarafina döndü: Niye savasiyonuz lannnn, neyi bölüsemiyonuz?

Shey dedi askerlerden biri, biizim onbasi savasin dediydi de...

Onbasi mi Kim ulan onbasi?Yara-bere içinde bir adam öne çikti korkudan titreyerek.Sen misin ulan? Niye dööştürüyon bunnari? Sey... dedi adam. Bizim yüzbasi emir verdiydi de...Kim ulan sizin yüzbasi? Yüzbasi bi adim öne çikti. Ezilip büzülerek seyy dedi, binbasi emir verdiydi de...Öfkeden çilgina döndü Mustafa Abi. Zilyon** basiniz kim siizin, onu getirin banaaaaa!

Yarım saat sonra Zilyon basi Aleksandir denen adam karsimizdaydi. Ulan, dedi Mustafa Abi. Bi kere söyliycem. Bi daha söyletmen bana! Sag elinin isaret parmagini agzina götürüp diliyle tükrükledikten sonra parmagini ufka uzatip dikenli tellerden olusan sınr çizgisinin üzerine bir çizgi daha çekti. Aha burası sinir, dedi. Bi daha bu siniri geçtiginizi görmiycem, duymiycam. Bu sinirdan içeri topunuz bile kaçmiycak. Anlasildi mi

Anlasildi, dedi zilyon basi Aleksandir.

Hadi bakim, simdi herkes evine!



Bindik geldik eve. Hamiyet yenge yemegi beklettik diye biraz trip yapti bize. Ama aynı zamanda yemek de yaptigi için, biz yemegi yedik.

Aksam çayimizi içip televizyonu izlerken dolu dolu gözlerle ufka bakti Mustafa Abi: Yaaa cigerim dedi,insanoglu kus misali...



---SON---



Mustafa HAYIRDIR: Birdaha hiç Çeçenistan'a gitmedi. Çünkü bir daha Çeçenistan'da hiç savas olmadi. Ancak Kafkas halklarinin kendi aralarinda anlasamayip birbirlerini hirpalamalarina ve uzlastirma heyetinde yer almasina karsin, yine de mutlak barisi saglayamayisina daha fazla dayanamadi ve kendini çerkesliginden atarak intihar etti.



Hamiyet HAYIRDIR: Es-dost ve yakin akrabalarinin destegine ragmen çok sevdigi esinin acisina dayanamayip çocuklarini da alarak ardindan gitti. Yine de hala shipsi ve pshalive pişiriyor, rüyalarinda çerkesce sayikliyor.



BEN: Bana bishey olmaz...





* Behiç Ak' tan çalinmistir. Kimse söylemesin.

**Nefin Huvaj' dan zorla alinmistir. Hayirli olsun.

Etiketler:
hikaye