Dünyamızın eski dünya, insanların eski insanlar olmadığı, değişen rüzgarların, çoktan fırtınaya dönüştüğü bir dönemde, iyi nesil yetiştirmek, onları kendi kültürüyle donanmış, benliğiyle barışık yetiştirmek kolay değildir elbette.
Günümüzde, gençliğimizin itildiği yalnızlık çok acımasız. Çağın getirdiği sorunlar, gençliğimizi ister istemez bencilleştiriyor, çevreleri daralıyor, aile bağları sarsılıyor, gelenekler unutuluyor...Sevmenin, anlayışın yerini didişmeler, kavgalar, nefretler alıyor.
Arzulanan gençliğin, modelsiz yetişmeyeceği konusunda hemfikir miyiz acaba? Gençliğimize model olabiliyor muyuz? Yok olma sancısını derinden hisseden bu güzel kültürün sahipleri, ne kadar bilincinde bu hassas konunun?
Gençliğimizin, kimlikli, kültürlü ve kişilikli yetişebilmesi, özgüvenini koruyabilmesi için izlenecek yol, onlarla kültür iletişimini sağlıklı kurabilmek, ortam hazırlayarak onlara kültürü sevdirebilmektir.
Yetişkinler, davranışın arkasındaki düşünce ile ilgilenmedikleri sürece, olumsuzluklar katlanarak devam edecektir. Kafkas toplumunda örnek olması gereken anne ve babaların, daha doğrusu büyüklerin, (thamadelerin) bu kültür iletişiminde çok hassas dengeleri gözetmesi gerekir. Çocuklarımıza ve gençlerimize sadece nasihat etmek yerine, onlara doğru model olmalıyız. Farklı düşünceleri paylaşmayı ve bu düşüncelere saygı duymayı bilmeliyiz. Tepkisel davranışlardan şiddetle kaçınmalıyız.
Hepimiz istiyoruz, kültürlerinin aynası olsun gençler. Bilinçle sahip çıksınlar kültür değerlerine. Kültürler yok olmasın, yaşatılsın sonsuza kadar. İstemek yetmiyor. Sevdirmeli, ortam oluşturmalı, o ortamda yaşatmalı gelecek nesli. Ortamında bulmalı modelini. İmrenmeli modeline genç. Onun gibi olmayı, onun gibi konuşmayı, onun gibi yaşamayı arzulamalı derinden. Bu imrenilecek kişi bazen anne, bazen baba, bazen bir arkadaş, bazen ise yaşlı bir thamade olabilir.
Peki model olabiliyor muyuz yeni nesle? Kupkuru nasihatlerin dışında kaçımız çocuklarımıza kültürümüzün, estetiğimizin, asalet ve zarafetimizin yansıtıcısı olabiliyoruz? Kültür akışını sağlamak için kaç gece uykusuz kalıyor, ne kadar sancı çekiyoruz? Çözüm için ne kadar çare arayışı içerisindeyiz? Bu konuda bilenler konuşmuyor, konuşanlar çok şey bilmiyorsa durum sanıldığından da vahim demektir.
Meslek sahibi, çok para kazanan ama kültür değerlerinden uzak, kaygı ve çatışma içinde bunalımlı bir oğlunuz; insanlardan kaçan ve kendi kendisiyle yalnızlık içinde yaşamayı tercih eden ama okumuş kızınız olsun ister misiniz? Cevap hayırsa, lütfen daha fazla ilgi, daha fazla kültür, daha etkili iletişim, yeteri kadar sosyal faaliyet...
Gençler modellerini iyi seçemezlerse, medyanın ve farklı kültürlerin dayatmaya çalıştığı sözüm ona modellerle yetinirse, yeni nesil değerleriyle kaybolur gider! Vasıflı büyük insanları model alırsa, gençliğimizle birlikte gelecek de bizim demektir. KAFKA : " Hak etmediğimiz şeyler asla bizim değildir." der.
Bu zor engeli ancak çağa uygun metotlarla aşabiliriz. Unutmayalım, eskimiş ata - dede metodu ancak âsi gençlik yetiştirir. Yanlış metotlar gençliği yemuk (ayıp) ile günah arasında sıkıştırıp bırakacak, kültürden kaçışı hızlandıracaktır. Daha da kötüsü bu " yemuk ve günah sendromu" neslimizi mahvedecektir.

Gençlik, büyüklerin kendisinden istediği birtakım davranışları, mantığı kendisine anlatılmadığı için, anlatılanları gereksiz bulmakta, onları çağ dışılıkla suçlamaktadır.
Bunun içindir ki; gençlik, model konumundaki büyüklerin ortamlarını paylaşmaktan çoğu zaman kaçmaktadır.
Yaşlıların olmazsa olmazları, yeni nesil için bir anlam ifade etmiyorsa, daha da kötüsü çağ dışılık olarak algılanıyorsa iletişim için yapılacak çok şey kalmamış demektir. Gerçekten, bizim değildir eğitemediğimiz gençlik! İnanın, atasına benzemez modeli olmayan nesil!
Gençlikle kültür iletişimini gereği gibi kuramazsak, bu enerjiyi sivil topluma kazandıramazsak, kültür mirasımızın aktarımında başarılı olamayız. Hızlı bir şekilde erozyona uğrayan Kafkas kültürünü korumanın, yeni nesle miras bırakmanın bilinen tek yolu, derneklerimizin kapasite artışıyla, ek programlarla, yoğun etkinliklerle toplumumuzun her kesimini kucaklaması, bu yolla gençliğimizin bilinçlendirilmesidir.
Sevgiyi, dilden gönüle indirirsek ; davranışlarımız, dilimizden daha çok şey anlatırsa, iyi bir modeliz demektir. O zaman gençliğimiz, geleneklerine, değerlerine göre yetişecek, istikbâlimiz daha aydınlık olacaktır.
Tehdit ve tehlike altında olan Kafkas dili ve kültürünü, yeni nesille, doğru metotlarla iletişim kurarak, onlara örnek olarak, fert, aile ,dernekler ve toplum bazında gereken hassasiyeti göstererek koruyabiliriz. Aksi taktirde kültür mirasımızın mirasyedileri durumuna düşeriz. Bu yok oluşun kimseye faydası olmayacak, dünyada bilinçli hiç kimseyi sevindirmeyecektir.
Kültürü tüketmenin oluşturduğu çaresizlik girdabının ayak seslerini hisseden duyarlı kesimin aydın duruşu, bu duyarlı kesimin stratejiye dayalı hareketi, model olma merkezli zihniyeti mutlaka güçlü destek bulmalı.
Gençlerimizin ayıplarını, yanlışlarını hoş gören, sevgiyi dilinden gönlüne indiren, kuru nasihatle değil, yaşantısıyla örnek olan, davranışları dilinden daha çok şey anlatan yetişkinlerimizin sayılarının artmasını sabırsızlıkla bekliyoruz.

İşimiz çok, zamanımız az ama ümitsizliğe de gerek yok!
Yeter ki ellerimizi tutuşturalım, yeter ki gönüllerimizi birleştirelim!

Gençliğimiz geleceğimiz, gücümüz kültürümüzdür.
Bu gücü iyi kullanalım.



Nevzat TARAKÇI ( Eğitimci )
Kahramanmaraş Kafkas Kültür Der.
( Dernek eski bşk.)

Etiketler:
kültür iletişiminde gençliğe model olabilmek