Notice: Undefined variable: db in /home/nart/public_html/arsiv.nartajans.net/function.php on line 6

Warning: mysqli_query() expects parameter 1 to be mysqli, null given in /home/nart/public_html/arsiv.nartajans.net/function.php on line 6


Türkiye'deki aile eşrafını yeniden bir araya toplar. Kendisi de bir kez daha evlenir: İki diyarda, iki ayrı aile... Uzunyayla'nın Beşkızakhable (Hilmiye) Köyü'nde geçen pazar günü Mahir Dede'nin torunları Keneth'lerin 147 yıl sonra gerçekleşen buluşması vardı. K'enet' bizim malum nüfus müdürümüzün marifetiyle "Genel" olarak kayda geçirilmiş. Çerkeslerin K'enet'leri Türkiye'nin Genel'leri olarak, kundaktaki çocuktan 70'lik dede ve nineye kadar bağ tazeledi. 1864'te gelindiğinde yaklaşık 150 yıl süren Rus-Kafkas savaşlarının yenilgi ile sona ermesi iki seçenek sunuyor Çerkezlere: Ya biat ya hicret. "Hazreti Muhammed'in de hicret ettiği, hasılı bunda ayıp bir şey olmadığı söylenerek hicret adı altında sürgünü tercih etmek zorunda kalıyorlar" diyor Yaşar Genel, ataları için. 83 hane 685 kişi olduklarını söylüyor Yaşar Genel, resmi kayıtlara dayanarak. Çerkezlerin tarihin bilinen en eski halklarından olduğunu anlatan Yaşar Genel, "Hiçbir zaman bir devlet yapısına sahip olmadılar. O yüzden ne jandarması ne polisi ne de cezaevi oldu Çerkez toplumunda. Törelere dayalı bir yaşam biçimini benimsediler" diyor. Ölü bir dilimiz var "Ve hiç kimse de Çerkeslerin yaşadığı trajediyi yaşamadı" diyerek ekliyor Yaşar Genel. 1517-1864 arasında Çerkesler, Ruslarla hep "zavaşhua" yani "Büyük Savaş" halinde oldu. "Ruslar milyonlarla ifade edilen sayıda Çerkes öldürdü. Ubıhçe diye bilinen bir dilimiz yok oldu. Bu dili konuşan insanlarımız kalmadı" diyor Yaşar Genel ve kara yazgıdan bir alıntı yapıyor: "93 Harbi'nde iki cephede kardeş Çerkes çocukları vardı birbiriyle çarpışan. Biri Rus, diğeri Osmanlı cephesinde..." Ankara, İzmir, İstanbul, Erzincan, Sivas, Kahramanmaraş, Mersin ve Kayseri'ye dağılmış Genel'ler, yurdun içinde. Yurdun dışında ise ABD, Ürdün, İrlanda ve Almanya'ya. Yurt neresi peki? "Adana'da doğdum. 2 yaşında İzmir'e gittim. 4 yıl önce de Mersin'e... Bir küçük kızım var. Herhalde o da Mersin'den göçecek. Köklerimizin olmadığı bir yerde kalıcı bir şekilde durabilmemiz çok zor" diye anlatıyor "Sürgün sizin yazgınız mı" soruma cevap veren Ertuhan Genel. Beşkızakhable (Hilmiye) Köyü'nde bir Kabardey ailesi toplanmış, 7 koyun kurban edilmiş. Yıllardır birbirini görmeyenler, hiç görmeyenler; torunlar ve dedeler buluşmanın mutluluğunu yaşıyor; aşk, sürgün ve direniş şarkılarının eşliğinde. 63 yaşındaki Rabia Genel, "Çok sevinçliyim. Bazen duygulanıyorum, bazen sıkılıyorum" diyor. Sıkılmak dediği hüzün olsa gerek. Çünkü arkasından şöyle ekliyor: "Çocukluğumu hatırlıyorum." 13 yaşındaki Dilara, hiç görmediği ata diyarlarının dilinde bir şarkı söylüyor. "Babası iyi biri mi acaba/ Bana kızar mı/Kaşeninim (sevgili) güzel mi acaba?" diyen bir damat adayının şarkısını... Çok az biliyor Adigeceyi Dilara ama öğrenmeyi de çok istiyor. Sohbetlerimize Kuşha Doğan'ın şarkıları eşlik ediyor. İstanbul'da yaşıyor, ticaretle uğraşıyor. Genel Ailesi'nin damadı. 3 sene önce bir Çerkesce albüm çıkarmış ve büyük ilgi görmüş: "Bugünkü gençler Çerkes kültürüne bizim dönemimizden daha fazla ilgili" diyor. Adının anlamını merak ediyorum: Kuşha "dağlı" demekmiş Çerkescede. Dilara Serdar Ortaç ile Kıraç'ı, Seteney Hande Yener, Gülben Ergen'i de çok seviyor. Ve eğer Ruslar Çerkesleri topraklarından sürmeselermiş onları da severlermiş... Gelenekler ön planda Büyüklere saygı Kabardeylerin en belirgin özelliği. Gençler bir sigara içmek için kuytulara kaçıyor. Genç Tuncer de bir misal veriyor: "Bizde evlenen bir erkek 1 hafta evinde kalmaz. Arkadaşında kalır." Fotoğraf çekimi için anons yapılıyor. Önce topluca yüzelliye yakın Genel ferdi yan yana durup kadrajlara sığmaya çalışıyor. Sonra, hazırladıkları soykütüğündeki gibi topluluk üyeleri biraz daha "çekirdek" ailelere bölünüp, ayrı ayrı fotoğraflar çektiriyor. Genel'lerin Sivas'ta kaymakamlık yapan üyelerinden Fatih Genel'e, haliyle bir iki siyasi soru yöneltiyorum. "Türkiye'de toplumun ne sıkıntısı varsa bizim de odur" diyor. Kaymakam bey her türlü fikrin açıkça dillendirilmesinden yana olduğunu söylüyor. "Bana göre söylenen fikir kafanın içinde gizli kalandan daha iyidir" derken aile içindeki siyasi eğilimi de şöyle tarif ediyor: "Farklı görüşler var ama ağırlık sağ." Son sözü "Adigece orijinal bir dil. Bilmeyi isterdim" oluyor kaymakamın. Erciyes Üniversitesi'nde Çin dili öğrencisi olan Didem ise kendi çabasıyla Adigeceyi sökmüş. "Kafkasya'ya hiç gitmedim. Ama ilk maaşımla gideceğim. Seneye okul bitiyor" diyor heyecanla. Ama ondan önce hafta sonu Kayseri'de yapılacak olan 6'ncı Kafkas Festivali organizasyonunda yer alacak. Genel Ailesi'nin bir günlük buluşması "Seneye Kafkasya'ya gidelim" temennileriyle son bulurken ben de ister istemez kaç yıldır görmediğim akrabalarımı düşündüm eve dönüş yolunda. K'enet' ailesinin Kafkasya'dan göçü Günümüzde Kabardey-Balkar Cumhuriyeti sınırları içinde kalan Baksan bölgesinden 1859'da göç eden Hajmetgeriy, Aslangeriy ve Matgeriy K'enet' kardeşleri ve yanlarındaki 11 kişi önce deniz yolu ile Trabzon'a ulaştı. Buradan üç yıl kalacakları Samsun Havza'daki mülteci kampına nakledildiler. 1861'de Sultan Abdülhamit'in Uzunyayla bölgesini yerleşim yeri olarak vermesi üzerine bölgeye gittiler. Bugün Türkçe adı Hilmiye olan Beşkızakhable Köyü'nü kuran aileler arasına katıldılar. http://www.referansgazetesi.com/haber.aspx?HBR_KOD=45015&ForArsiv=1

Etiketler:
kenetler beþkýzakhable buluştu referans gazetesi haber yaptı