- Şu zehirlenme olayı nasıl oldu Fatima, anlatır mısın?

- Bayram sonrasıydı, 22 Ekim 2006 akşamı çocuklarımla birlikte Nalçik'teki evimize geldik. Fakat anahtarım kapıyı açmadı. Muhtemelen kilit kurcalanmıştı. Eve girebilmek için çilingir çağırıp kilidi kırdırdım. Yeni kilit taktık.

İçeri girdikten sonra bir kahve içtim ve yattım.

Sabah kalktığımda, dudaklarım ve vücudumun bütün derisi kabarmıştı. Dilim de şişmiş ve paslı demir gibi olmuştu.

Çok işim vardı o gün. Rahatsızlığımın geçeceğini düşünerek canımı dişime takıp işlerimin peşine düştüm.

Öğleden sonra vücudum iyice şişmişti ve adeta elbiselerimin içine sığmıyordum.

Bu halde sokakta giderken bayılmışım. Kendime geldiğimde başımda dikilen insanlar vardı. Başım şiddetli bir şekilde ağrıyor, istifra ediyordum. Nalçik'te hastaneye gitmeye korktum. Derhal taksiye binerek Çerkessk'te, hastanede çalışan annemin yanına gitmek üzere yola çıktım.

Bu arada yol üzerinde Kuzey Kafkasya'nın en büyük laboratuarının bulunduğu Yessentuki'de kan vererek analiz yaptırdım. Bana, "Böbreklerin vazifesini yapmıyor, kan değerlerin negatif yönde büyük değişikliğe uğramış" dediler. Yola çıkmamam yönündeki telkinlerini dinlemeyerek Çerkessk'e gidip hastaneye yattım ve serum taktırdım. Burada 7 gün yattım.

- Böbreklerin hiç mi çalışmıyordu? Dialize bağlandın mı ?

- Hayır dialize bağlanmadım. Böbreklerim çalışıyor fakat kanımı süzmüyordu.

Daha sonra buradan çıkıp Jeleznovodsk'ta nefrotoloji bölümünün bulunduğu hastaneye yattım. Burada da 7 gün tedavi gördüm.

Bu arada Moskova'da bulunan gazeteci Yuliya Latinina yanıma geldi ve beni Moskova'ya hastaneye götürdü. Yuliya hastaneden çıkışta yönetimden benimle ilgili dosya ve analizleri istedi ama hiç bir şey vermediler.

Moskova'da Peregova isimli araştırma hastanesine yattım. Araştırmalar yaptılar, komple check-uptan geçtim. Burada, "Böbreklerin yeni doğmuş bir çocuğun böbrekleri gibi sağlam ve kanın da temiz" dediler.

Tabii sevindim.

Hastaneden çıkışta "bir daha olursa ne yapmam lazım" diye sordum doktorlara.

İyi olduğumu, organik bir rahatsızlığımın olmadığını, dolayısıyla böyle bir rahatsızlığın bir daha olmasını düşünmediklerini, rahat olmamı söylediler.

Bunun üzerine Kasım ortasında Nalçik'e döndüm....

- Sonra ne zaman rahatsızlandın?

- Ocak ortasında yine aynı şeyler tekrarlandı. Acilen Nalçik Cumhuriyet Hastanesi Üroloji Bölümü'ne kaldırıldım. Bütün vücudum şişmişti. Yine "Böbreklerin vazifesini yapmıyor" dediler. Hastanede 7 gün yattım, yine serumlar takıldı filan tedavi görerek iyileştim.

Şubat'ın 20'sinde bu defa kalbimden rahatsızlandım ve ambulansla hastaneye kaldırıldım. Kardiyoloji bölümünde müşahadeye alındım. Yine serum taktılar.

- Peki doktorlar kalbin için ne dedi?

- Doktorlar bana hiç bir izahatta bulunmuyorlardı. Durumumu yakından takip eden Yuliya Latinina "Seni zehirlediler, bunu duyurmamız lazım" dedi bir gün bana.

Ben de kendisine, "Böyle bir şey bekliyor ve tahmin ediyorum, yaparlar. Litvinenko'nun başına gelenler önümüzdeki son örnek. Aynı kişiler beni de zehirlemek isterler. Ancak bana tahlil sonuçlarını içeren hiçbir belge vermiyorlar, bu durumda nasıl çıkar da "beni zehirlediler" diye açıklama yaparım? Yaparsam iddialarımı nasıl ispatlarım?" dedim ve hiçbir açıklama yapmamayı tercih ettiğimi kendisine söyledim.

- Peki zehirlendiğin kanısına nasıl vardın?

- Zehirlendiğimi biliyorum fakat Rusya'da bunu belgelemem mümkün değil. Jeleznovodsk'taki doktor boş bulunup, "Kanında yüksek oranda toksit madde var. Yiyeceklerine fare zehiri karışmış olabilir" dedi ama daha sözünü tamamlar tamamlamaz "Eyvah, bu söylediğim benim başımı yakar şimdi" dedi ve söylediklerine pişman oldu.

Haklı da çıktı, kısa bir süre sonra bu doktor görevinden alındı.

Moskova'da hastanede de "10 gün içinde gelseydin rahatsızlığını net tespit ederdik" dediler ve bana hiçbir yazılı döküman vermediler.

- Ne olacak şimdi?

- Üzerimde baskı kurarak büyük hata ettiler. Korkutarak sindiririz diye düşündüler ama hiç sevinmesinler, düşündükleri gibi olmayacak. Bu baskı ters tepecek. Çok yakında bunu herkes görecek...

- Yurt dışına çıktın, uzun süre de dönmeyeceksin. Amaçları bu muydu acaba?

- Yoğun baskı görüyordum. Sürekli takip ediliyor ve sudan sebeplerle sık sık göz altına alınıyordum. Ardından çıkan bu şüpheli sağlık problemlerim sonrasında AP haber ajansının merkezindeki şeflerimiz böyle uygun gördüler ve genel bir sağlık kontrolünden geçmem ve tedavi görmem için ABD'ye çağırdılar.

- Çocuklarınla beraber gidiyorsun?

- Evet, dediğim gibi iki yıl kadar kalıp mesleğimle ilgili bazı eğitim programlarına katılacağım. Bu uzun bir süre. Bu yüzden çocuklarımı da beraberimde götürüyorum, eğitimlerine orada devam edecekler.

YARIN: "NE ÇERKESLER UMURLARINDA, NE KARAÇAYLAR. İSTEDİKLERİ TEK ŞEY TOPRAKLARIMIZ!"