Uzun cevap Maslow'un İhtiyaçlar Hiyerarşisi Kuramında gizli.

Efendim Maslow amca diyor ki: Bir insanın farklı kategorilerde -bu kategoriler hiyerarşik yapıdadır- incelenen çeşitli ihtiyaçları vardır. Alt kategorideki ihtiyaçlar giderilmeden üst kategorideki ihtiyaçlar için bir çaba sarfedilmez.

Amcamız 5 kategoride incelemiştir olayı.

1. Fizyolojik ihtiyaçlar: Yeme, içme, barınma ihtiyaçları.
2. Güvenlik ihtiyaçları: Mal ve can güvenliği.
3. Sevgi ve aidiyet ihtiyacı: Sevme, sevilme, bir gruba mensup olma.
4. Saygı ihtiyacı: Tanınma, başarı elde etme takdir edilme.
5. Kendini gerçekleştirme ihtiyacı: İdeallerini ve yeteneklerini gerçekleştirme ihtiyacı.

Gelelim bizimle olan ilgisine. Efendim biz Çerkesler bulunduğumuz coğrafyalarda orta tabaka diye tabir edilen kesimde olmuşuzdur hep. Varlıklı olanlarımız olmuşsa da bu varlıklar çocuklarında öteye yar olmamıştır çoğu kez. Orta halliyizdir yani, "ay sonunu görmek" hayatımızda yeri olan bir deyimdir mesela. Hal böyle olunca hiyerarşide ilk 2 basamakta kalmışız çoğumuz. Tabi bir insan alt basamaktaki ihtiyaçlarını karşılamadan üst basamaktaki hiçbirşeyi ihtiyaç olarak görmez gibi bir durum yok. Elbette bunlardan da ihtiyaç olarak gördükleri olacaktır. Ancak genel anlamda bir bireyin önceliği sıralaması alt kategoriden üst kategorilere doğrudur. Yani aç olan bir insan için öncelik ona saygı duyulması değil açlığını gidermesidir. Bu bağlamda orta kesime ait biz Çerkeslerin öncelikleri arasında aidiyet duyguları alt sıralardadır. İnsanlarımız kimliklerine sahip çıkmıyor, çoğu insanımızın hayat öncelikleri arasında Çerkeslik yok yakınmalarının yegane sebebi budur. Bize has bir durum değildir aslında -tamam bu durumu etkileyen etnik unsurlarımız da var aslında ama onları, bu durum karşısında teferruat olarak kaldığı için es geçiyorum- doğanın yapısı gereği böyle olmak zorundadır. Bu yüzdendir Çerkesliğimizin düğün&zexes ikilisinden ileri gidememesi. Çerkeslik bizim için aidiyet ihtiyacımızı karşıladığımız bir kimlik değil eğlence ihtiyacımızı giderdiğimiz bir kültürdür sadece.

Tespit tamam, peki ya çözüm?

Çözüm öyle Kaf dağının ardında değil aslında, çözüm içimizde. Çözüm önce "birey" olmamızda, fiziksel ihtiyaçları karşılanmış, hayatta istekleri, beklentileri olan bireyler. Evet bu süreçte maalesef yalnızız. Bu aşamaları herkesin kendisinin geçmesi gerek -olur da bir gün bir peri sihirli bir değnekle çıkarsa karşıma, söz toplum olarak bu aşamaları geçmemizi dileyeceğim, isteyen o günü bekleyebilir-. Bu ihtiyaçlarımızı karşıladıktan sonra, kendimize yettikten sonra kimliğimiz, aidiyetimiz, bir diğerimiz üzerine düşünebilir, bunlar için çaba harcayabiliriz.

Bunlar olmadan birilerinden bir şeyler beklemek laf-ü güzaf.

http://www.ajegu.com/?p=556

Etiketler:
paran yoksa çerkes olamazsın!