Annem sadece Çerkes olduğunu biliyordu. Memleketi Kütahya Tavşanlı'dan dört beş yaşında İstanbullu zengin bir aileye evlatlık gitmişti. Kimliğini ve dilini hiç öğrenememişti. Ama kendisine Türk denmesine sinirlenirdi. "Ben Çerkesim. Türk değil" derdi. Kendisi hakkındaki bu son bilgiye tutunmuştu. Bu da zannederim onu bir Çerkes yapmaya yeterliydi.

Geçen hafta, 13 Mart Pazar günü "Çerkes Hakları İnisiyatifi" Ankara'da bir miting düzenledi. Abdi İpekçi Parkı'ndaki mitinge Türkiye'nin dört bir yanından Çerkesler geldi. Açılış konuşmasını yapan inisiyatif yöneticisi Kenan Kaplan, geçmişte olduğu gibi bugün de toplumsal barışı zedelemeden, demokratikleşme sürecine azami katkıda bulunacaklarını belirterek şunları söyledi: "En önemlisi yok olmamak, varlığımızı geleceğe taşımak istiyoruz. Artık bizim de renklerimizin bu ülkeye yansımasını istiyoruz. Dilimizi, kültürümüzü, kimliğimizi kaybetmek istemiyoruz. Çocuklarımızın anadilde konuşmalarını, anadilde radyo ve televizyon yayını yapabilme imkânının, devlet tarafından Çerkeslere de sağlanmasını istiyoruz."

Bu bildiri Kafkas halklarının kullandığı Osedce, Adigece ve Abhazca olarak okundu. Bir Taraf okuru olduğunuz için "Bu taleplere kim ne diyebilir" diyebilirsiniz. Kürtlerin anadil konusundaki ısrarını hepimiz temel bir insan hakkı olarak desteklerken, TRT Şeş Kürtçe yayına geçmişken, aklı başında herkesin geçmişte devletin yaptığı bu hak ihlallerinin ne büyük bir hata olduğunu kabul ettiği günümüzde, Çerkeslerin bu talebi de, her kesimin destek vermesi gereken bir duruşu ima etmiyor mu

Ancak kazın ayağı öyle değil!

Murat Bardakçı, Habertürk gazetesinde bence okullarda ibretlik metinler başlığı altında okutulması gereken bir yazı kaleme aldı geçenlerde.
http://www.taraf.com.tr/markar-esayan/makale-cerkesler.htm

Etiketler:
markar esayan çerkesler