VATANA DÖNÜŞ MESELESİ...

Reyhanlı Çerkes Derneği-Adığe Khase, 10 Şubat 2016 günü, 161 Reyhanlılı ve Suriyeli Çerkesin vatanlarına dönmek istediklerini dile getiren resmi bir başvuru yaptı.

Bu çalışma aylar öncesinden başladı.

Hatta ""tabela'nın değiştirilmesi", dağlara taşlara "Çerkesya"nın yazılması; yani kimlik, vatan ve soykırım-sürgün konularında duyarlılığın arttırılması da bu hazırlık evresine dahil edilirse, yıllar önce başladı da denilebilir...

Ama somut olarak vatana dönüş başvurusu için bir kaç ay önce attık ilk adımları.

Başvuruyu yaparken sözlü olarak da dile getirdiğimiz gibi:

1 ) Biz ne Türkiye'ye ne de RF'na taraf veya karşı değiliz. Bu ülkeler arasındaki ilişkilerin son birkaç ay içinde gerginleşmesi sadece "bir tesadüf"...

2 ) Sıkıntımız, asimile olmamız. Ve objektif şartlar düşünülürse, Türkiye ne kadar iyi niyetli adımlar atarsa atsın bu asimilasyonu durdurmak mümkün olmayacak.

Ki, işte seçmeli ders olarak Çerkesçe öğrenme hakkımız olmasına rağmen bu hakkı kullanamıyoruz. Şartları yerine getiremiyoruz. Veya korkuları aşamıyoruz, anadilimizin öneminin bilincinde değiliz, Çerkesçe'nin pratik ( ekonomik-siyasi-sosyal-kültürel ) hayatta bir karşılığı yok...

3 ) Bu nedenle bir süredir vatan ile daha güçlü bağlar kurmaya çalışıyoruz. Bu bağları güçlendirecek barışı, kardeşliği ve demokrasiyi savunuyoruz.

4 ) Reyhanlı da artık eski Reyhanlı değil. Eskiden "geceleri sokaklarda bir köpekler vardır bir de Çerkesler..." denirdi. Anlatılmak istenen, sayıca az olmasına rağmen Çerkeslerin "sokaklara hakim olması" veya hayatın akışına yön vermesi idi.

Gerçekten de koca Reyhanlı sanki babamızın çiftliği gibiydi, sokaklarda evimizdeymişiz gibi rahat hissederdik kendimizi.

Bunun bir sonucudur güçlü ve zor "Reyhanlılı Çerkes" kimliği...

Ama artık bu kalmadı.

Reyhanlı'da siyasal ve sosyal doku değişti. Çerkes kalmak zorlaştı. Hatta artık bırakın geceyi, akşamları bile sokağa çıkmak kolay değil Reyhanlı'da.

Bu nedenle Reyhanlı'dan ayrılan veya ayrılmayı düşünenlerin, yani daha çabuk asimile olmaya yelken açanların sayısı az değil.

5 ) Bir süredir çevre illere-ilçelere taşınmak veya Türkiye'nin dört bir tarafına dağılmak yerine vatana dönmeyi tartışıyorduk.

Başvuru yapma düşüncesinin altında yatan nedenler bunlardır.

Ama elbette herkes aynı düşüncelerle imzalamadı başvuruyu. Bir kısmımız "gemileri yakıp" kesin olarak dönmek istiyoruz vatana. Bir kismımız Türkiye ile bağları koparmadan, vatanla ilişkileri geliştirmek; gidip gelebilmek...

Bir de tabii, bu haklı-doğru adımı destekleyenlerimiz var, vatana kendisi dönmeyecekse de!

Yani nasıl ki bir ailenin bütün fertleri her konuda aynı şeyleri düşünmez ve kendi yaşamını örgütler; ama ailevi meselelerde birlik olursa bunu yapmaya çalışıyoruz Reyhanlı'da.

Konsoloslukta yaptığımız görüşmede de dile getirdiğimiz gibi, Çerkesler Türkiye'de asimile oluyorlar; ama birkaç kuşaktır da burada yaşıyorlar. Sorunumuza bu "150 yıllık diaspora gerçekliği" dikkate alınarak çözümler üretilmelidir.

Çifte vatandaşlık önemlidir mesela. Çünkü vatana gelmek isteyenlerin büyük çoğunluğu akrabalarını, eşlerini ve dostlarını Türkiye'de bırakacaklar. Bağları birdenbire koparmak istemeyecekler...

Keza "yeni bir başlangıç" yapmak kolay değildir. Vatanda da olsa. Bu nedenle "dönüşçüler"in maddi ve manevi olarak desteklenmeleri önemlidir.

Ve tabii, hukuki statü sorunu çözülmeli, yasal engeller kaldırılmalıdır. Çerkeslerin Çerkesya'da geleceklerini inşa etme hakları tanınmalıdır.

Bunları anlattık...

Hazırlıklara başladığımızda Federasyon ile bu konuyu görüşmüştük. Federasyon Başkanımız Sayın Aslankaya da çok memnun olmuş ve bu çerçevede bir başvuruya destek olacaklarını söylemişti. Doğrusu biz de Federasyonumuzun öncülüğünde atmak isterdik bu adımı. Ama olmadı...

Yani kimse bir bit eniği aramamalıdır bu durumun altında.

Uzun zamandır anlatıyoruz:

Vatana dönmek ve vatana dönüşün önündeki engelleri aşmak için önce bu bilincin ortaya çıkması, sonra da talebin örgütlenmesi gerekir. Hem diasporada hem de vatanda!

Talep olmadan arz olmaz...

Umarız Reyhanlı'nın attığı bu adım Türkiye'nin, hatta diasporanın her köşesinde ve bütün derneklerimizde yankı bulur ve "vatanımıza dönmek istiyoruz" talebi çığ gibi büyür.

Kaynak: