Ayrık otları çiziyor ayaklarımı
Yalın düşüncelerim karayağız
Kevgen dikenleri çiğnediğim ses
Avaz avaz bir kahkaha atıyor

Şiir`lere gebe kalmış kalem salında
Sahilde bir çift aşık fenersiz sandal`ında
Kara yelden olsa gerek yalpalanmalar
Sarhoş narasında şişeyse masalında

Gülümseyen gamzeler aşk`a davetkar
Çelik suyu öpüyor paslı bir dost`luk için
Sarmaşık uzadıkça vuslat`a eriyor gök
O semavi ruhunda ibadete kalkıyor

Şavkı vuruyor fener uzaktan sahillere
Edalı bir gelin topluyor eteğini
Takmış ya parmağına koluna dar gelen yar
İçimde bir kıpırtı uykusuna yatıyor

Seviyorum ey peri rüyalarımın süsü
Kuşlar bile gülüyor bir daldan diğerine
Biliyorum bu çiçek her zaman böyle açmaz
Açtığı an gönlüme ilham`larım doğuyor

Sami ARSLAN İZMİR

Yorum yapmak için giriş yapın...