Ben bozkırların çocuğuyum;
Ne bir sitemle, ne bir ihanetle
Öyle hemen eğilmez başım
Sen bilemezsin..

Bizim karlı dağımızda fırtına bitmez,
Gökle kucaklaşır engin yüreğimiz
Bahar rüzgarıyla savrulan toprağı
Sen bilemezsin...

Bilemezsin; rahmet yüklü bulutları
Ve küçük bir tohumla yeşeren kocaman ağacı,
Yaprak yaprak merhamet meyvelerini,
Sen nereden bileceksin...

Sen hiç bozkır gördün mü?
Bulunmaz orada ihanet, aldatma
Sadece kucak açan;
Uçsuz bucaksız bir dünya..
Belki ölüm arkası diriliş,
Belkide o son varış,
Eti, kemiği örten kutsi yeri;
Sen bilemezsin

Yorum yapmak için giriş yapın...