1 kez okundu
Gözlerimden Damlıyorsun! Şiirlerimizi Su
Hayat Geri Dönüştür!
Duygularımın artçıları seni zikrederken beni de tetikledi her gece.
İşte sana gerçek!
Hayat kaderin karşısına dikilip verdiklerini geri almakmış...
Ben seninim!
Gelip alsana beni...
Biliyorum!
Senin kavuşmak için çırpınamayacağın köhnemiş krallığında
deli danalar gibi dönüp durduğun yavan gerçeklerin var.
Umurumda değil!
Senden öte adımlamadım ki
Ruhumu saran bizlikten hiç çıkamadım ki
Söyler misin?
Çıkalım mı bizsizliğin kuyusundan?
Yoksa kuyu ben miyim?
Gerçek sevmek!
Büyük bir cesaretle yarınların arkasına doğru koşanların olurmuş.
Hiç sönmeyen bir ateşi geride bırakmak!
Seven ruhlar böyle can bulurmuş gittikleri her alemde.
Soruyorum sana bize var mısın?
Alnımızın yazısını kaşıyalım mı birlikte?
Sevdamızı demleyelim mi?
Sen çaydanlık ben demlikte?
Ruhum öyle ısındı ki sana
Ölüm de haber yollamaz oldu bana.
Sana gelmek istediğim yerlerde yoksun.
Hiç olmadın!
Aşkımız için;
Bizi özgür bırakıyorum
İçimde bir nihavent çalıyor,
Ömrümün baharları nereye gittiniz bensiz?
Kışlar bana niçin ağlıyor?
'' Gözlerimdeki seni
Öpüversem simdi
Yanağımdan süzülüşünle.
Canım, canım diye
İçime çekerek,
Sensizlik
Hüzün kokuyor yine! ''
Ruhunla oynaşmayı öyle sevdim ki senin
Son kez
Uzat
Ne olur
Benim olan dudaklarını
Öpeyim
Seveyim bütün acılarını
Sonra
Senin vazgeçemeyeceğin hayatının kıyılarından uzaklaşacağım.
Sen benim
Kalp tacım
Kralım
Adamım sın.
Sevdiğim,
Göz bebeğim.
Asla dönmeyeceğim bu hayata zar atacağım benimle,
Şiirlerimizi sular mısın seninle?
Zaman mı?
Zamanlar arası
(7 Haziran 2005) (On Altı Şubat iki Bin Altı yılı)
Arkamızda kalan mı?
Yaşanmamışlığın acı Sonu
(Sabiha Rana)
