1 kez okundu
DOLUNAY DA BULUŞALIM ANNE
Aynı limandan ayrıldık
İki çürük gemiyle
Aynı limandan ayrıldık
İki yaralı yürekle
Anne beni bırakma beni de götür yanında
Şu koskoca dünyada beni de al yanına
Sığmamıştık ikimiz aynı gemiye
Kahreden zulüm tek canı
Ayırmıştı ikiye
Ve aynı limandan
Bindirmişti iki çürük gemiye
Açlık sefalet ve yine zulüm
Üstüne en acısı vurulan damga sürgün
Yüreğimi titretiyor çürük geminin gıcırtısı
Ve kara denizin ürküten şırıltısı
Sende korkuyor musun anne
Sende düşünüyor musun geride kalanları
Hayır, hayır kim kaldı ki geride; deme anne
Sırtımızı döndüğümüz vatan değimi geride kalan
Sırtımızı döndüğümüz vatan değimi ardımızdan ağlayan
Ben ağlamazdım anne gözyaşlarım dökülüyor kara denize
Utanıyorum anne ağlamaktan utanıyorum
Ağladığım belli olmasın diye gözyaşlarımı silemiyorum
İşte bu yüzden anne kanımın toprağıma değil de
Gözyaşlarımın kara denize akmasından utanıyorum
Ve çaresizliğime ağlıyorum anne
Yavaş yavaş yanaşıyoruz gurbete
Akşam ezanı okunuyor fısıldıyor güverteye
Sen de duyuyor musun anne sen de duyuyor musun?
Sürgün limanına ayakbastım
Sen nerdesin anne
Bak bu akşamda dolunay var
Hani gemiye binerken söylemiştin ya
Birbirimizi kaybedersek
Dolunayda buluşalım diye
İşte hazırım dolunaya bakıyorum seni bekliyorum
DOLUN AYDA BULUŞALIM ANNE
Olur, da bir gün sözümüzü tutamazsak
MAHŞERDE BULUŞALIM ANNE
