Aheste bir salınım var ağaç dallarında baharın bu yıl.
Bense evrenin bir dönüm noktasında,
bir harfinin kıvrımındayım,
Mekanın ve zamanın ötesinde.
Çekmiyor mizan, almıyor akıl.
Bir rengin tadında
ve belki de yüreğimde taşıdığım adın anlamındayım.

Herkes seni ister kendi arzuları için,
Sense diyorsun ki
“bense, sırf senin için varım”

Zaman teğet geçiyor alnımdan
bir tayf çizerek
binbir alem uzaklığında.
Derilmesi zor bahçenin
binbir çiçek renginde.
Serdin kendini benim önüme ayan beyan

Sen bir gül kokusu,
bir yağmur bulutu,
bir dost seslenişi,
katmerli bir gecenin kandili
bilmem kaç ışık yılı öteden bir hüzme
kozmik melodinin re sesi
olup da gel kurul divanıma.

Nasıl anlatmalı bilmem ki
sana ait“söz”ü,
adını senin kullanmadan gerçekleri.
Yine de dayatıyorsun
“sözün bittiği yerde hiçbir şey varolamaz”
kaldır artık, ağır geliyor sır perdeleri.

Mesut ÇETİNTAŞ
2007 Baharı

Yorum yapmak için giriş yapın...