Ağır adımlarla yürürken karşılaştım
Saçları uzamış, kulağı küpeli
Çenesinin altında bir tutam sakal
Elbruzun asaleti kalmamıştı bakışlarında
Ne bu hal dediğimde
Değişim dedi Janberk
Entellektüel olma gereksinimindeymiş
Şaşırdım
Yaa dedim öylemi
Yürüdük ağır adımlarla
Çerkeslik dedim, kültür dedim, dernek dedim
Okey masasın da adam eksikmiş gel dedi
Çaresiz hoşçakal dedim
umursamadan Good bye dedi
Ayrıldık...
Neoldu bize diye yürüdüm
Bir kafenin önünden geçerken rastladım
Setenay'a
Peşinden girip merhaba dedim
Büyük bir şaşkınlıkla
Gözlerinibenden kaçırırcasına
Merhaba dedi kısık sesle
Üstelemedi
Yokmuşumcasınaydı
Belli ki kızgındı bana
Havai arkadaşlarına rezil olmuşluğun ezikliği vardı üzerinde
Buğulanmış gözlerle ayrıldım sessizce
Bir çerkes atının yorgunluğu çökmüştü vücuduma
sonra bir banka oturdum, düşercesine
Gözlerimde biriken birkaç damla yaş
Yüreğime aktı
Beynimde yok olmuşluğun acizliğiyle
Ağladım...
Aklıma karganın hikayesi geldi
Kekliğe özenip kendi yürüyüşünü unutmuştu
Lanet olsun dedim, lanet olsun
Bir kartal nasıl karga olabilirdi
Bir millet nasıl yokolabilirdi
Bir çerkes nasıl akordionunu gitara değişebilirdi
En kötüsü
Bir çerkes nasıl Çerkesliğinden utanç duyabilirdi
Ürperdim
damarlarım gerildi ellerim titriyordu
Bir umut dedim
Bir umut
Bu böyle yokolmamalı...

Boşluğa öylece dalmıştım
İçime bir güneş doğdu Elbruz'un doruklarından
Naib Aybars'ın sesiydi
Korkma dedi
Biz Kafkasya'ya kanımızı boşa akıtmadık
Elbette yeni Şamil'ler yeni Aybars'lar gelecek
Gunip'in eteklerinden
Elbette kartallar kanatlarını gererek uçacak
Kafdağının doruklarından
Umutsuzlanma evlat umutsuzlanma dedi
Elbette bu millet yeniden dirilecek...

İnşallah dedim Aybars dede inşallah
Yine mızıkamız susmayacak
Yine at çalacağız
Yine ananemizi yaşatacağız...

Yorum yapmak için giriş yapın...