O gün babam,
O günlerde anlayamadığım kelimeler kullanmıştı:
“SavaşÃ¢Â€Â demişti,
“Düşman” demişti,
“Kan” demişti,
“Ölüm” ...
Dışarı çıkmamı yasakladılar evden.
“Oyuncağım dışarıda kaldı” dedim:
Kilitlediler kapıyı,
Sürgüler çekildi,
Perdeler kapandı.
Kaçtım,
Çıktım dışarı.
Yeşiller kırmızıya kesmişti.
Arkadaşları gördüm,
Çağırdım onları,
Gelmediler.
Yanlarına gittim,
Yerde yatıyor,
Kıpırdamıyorlardı.
Çağırdım,
Gelmediler oynamaya benle.
“Ben size bir şey yapmadım ki.
Küstünüz mü bana?
Anneniz kızacak,
Yatmayın çimenlere.
Bu kanlar niye?
Canınız mı yanıyor?
Ağlamayın emi?
Annem dedi:
Büyüyünce unuturmuşuz.”

Yıllar geçti,
Ben büyüdüm,
O kanlar büyüdü,
Unutulmadı!
Büyüdükçe daha bir işledi canıma.
Erteledik sandım arkadaşların hayatlarını,
Meğer geri gelmiyormuş gidenler;
Kilitlenen kapılar,
Çekilen sürgüler,
Kapanan perdeler...
Dışarıda kalan oyuncaklar
Kan dökmüştü birer birer.
Oyuncağımı kaybettim,
Evimi kaybettim,
Arkadaşlarımı kaybettim,
Elleri toprak büyüsü bir halk kaybettim.
Avuçlarınız ölüm dolu
Aldınız onları benden.
Geri almaya kalksam şimdi,
Verilecek can bitti.
Kokusunu gönderin bana!

Yorum yapmak için giriş yapın...