1 kez okundu
AY IŞIĞINDA GÖLGELER
Mızıka sesi eşliğinde bir gece yarısı
Sardı hüzünlü bakışlar her yanımızı
Ağızda çıkan her kelime bir göze karşılık
Kavuşmayı anlattı,hasreti anlattı
Sonra ay doğdu üzerimize
Toprağa girdik gölgelerimizle
Ağlatan kafe ezgisinde
Maziye döndük düşüncede
El vurmalarımız sanki bir çırpınıştı
Yok olmaya yüz tutmuşluğumuza haykırıştı
Daha da küçüldü gözler,ALLAH a yakarıştı
Boynumuzu eğdik,gözlerimiz toprağa yapıştı
Ahlar çektik içten içe,ataları anımsadık
Böylemi olmalıydı derken,keşkelere sığındık
Omuz omuzaydık ama birbirimizden farklıydık
Bakışlarda kalan gözlerde sukünete dalmıştık
Sıra ilerliyor,dönüyor ay ışığında gölgeler
Mızıkacı mızıkayı acılara sürüklüyor
Her adımda kararıyor,ayışığında gölgeler
Toprağa bakıyor bütün bedenler
Üzerimizdeki güzel elbiseler,karalara bürünüyor
Yaralar açılıyor,birbirini döven ellerde
Gözler boş bakışlarda,karanlığa direniyor
Hayaller kuruluyor,sabahı arayan gecede
AY IŞIĞINDA GÖLGELERİMİZ KALDI GERİYE
Söylenecek söz kaldı mı geleceğe
Birey birey tükenmekteyiz,herbirimiz bir yerde
Ağlanacak halimize gülmekteyiz,mızıka sesinde
