seni ben böyle sevdim:

ne elimde kılıç kalkan,
ne göğsümde çelik yelek;
çala kalem / yel yepelek...
avuçlarımda yüreğim;
derin bir sevgiyle sevdim...
öyle sevdim ki seni ben;
yiğidin yüreğiyle,
yoksulun ekmeğiyle
teessürüyle sevdim...

bire bir öyle sevdim! ..

seni saygıyla sevdim...
atamdan, dedemden kalan
aşık harcıyla sevdim!
balık burcuyla yanıp
akrep burcuyla sevdim...

seni ben öyle sevdim...

anamın dilindeki
temennisiyle sevdim...
her ‘yavrum' deyişinde
yüzünde güller açan
temennasıyla sevdim...
hâlâ unutmadığım
o enfes nağmesiyle:
hicaz ninnisiyle sevdim...
seni ben, anacığımın
yumuşacık, huzur dolu
munis sesiyle sevdim...
o mübarek kadının
her derde deva busesiyle sevdim...
seni ben tertemiz, pırıl pırıl sevdim,
kırkpınar' ın şırıl şırıl su sesiyle sevdim...
seni ben güneşimin
sımsıcacık sarmalanmış şulesiyle,
dolunayımın hâlesiyle sevdim!
yanlışım varsa bağışla:
aşkımın hîlesiyle sevdim! ..

hece hece sevdim,
gündüz sevdim, gece sevdim...
sadece sevdim sevgili...
sadece sevdim...

19.04.2004 / Ankara

Ahmet Turan Altunsu

Yorum yapmak için giriş yapın...