Sana kem gözle bakan gafilleri neyleyim,
Bir melek kadar temiz yüreğini bilmezler...
İste, yüreğin için arzı yeksan eyleyim;
Görüp, kendi kendini yer kendini bilmezler...

Yüreğe ilmek ilmek işlenmiş nakışları,
Bir bahar coşkusuyla iner kar akışları,
İnsanız, hepimizin olur kara kışları;
‘gitti gidiyor garip', der kendini bilmezler...

Yalan! .. Aldanmayınız suskularına, yalan,
Her an boşaltmak için zehrini, pusar yılan,
Anlık keyifler için şu üst üste kayılan
Bohçaya kinlerini kor, kendini bilmezler...

Hepsi bir kürre içre yuvalanmış, uyuyor,
Gökte bir uzak yıldız mırıltılar duyuyor,
Ay, şair yüreklere bir işaret koyuyor;
Şimdi görsünler seni hor, kendini bilmezler...

Vakit direnme vakti, sevdaları kuşanın,
Keşfedin âfâkını muzdarip kehkeşanın,
Granit kabuğunu kıran şair kişinin
Gücünü göremezler, kör kendini bilmezler...

Şair bu... Sağı solu bilinmez; bir gizdir o,
Attığı her adımı bilinecek izdir o,
Görebilsek içini, hakikatte bizdir o;
Sizin adam olmanız zor, kendini bilmezler...

................................14.01.2006 / Ankara
...............................Ahmet Turan Altunsu

Yorum yapmak için giriş yapın...