1 kez okundu
Anama Mektup / 2
Ufuk mu kaldı annem, göz önümde engeller,
Her adım atışımda uğultular, “dön gel†ler...
Doğu yok, güney ateş, batmak üzere güneş:
Önümde, vicdanların asıldığı çengeller...
Yaşamak buysa eğer gururu ne etmeli?
Hayatı zehir eden kararı ne etmeli?
Dost diye ortalıkta dolaşan çakalların
Dergâhıma verdiği zararı ne etmeli?
Annem! Ey güzel kadın! Ak sütünden emdiğim! ..
Sağanak koptu kopar: Boğazım düğüm düğüm...
Ne hazin! .. Ne hazindir: Bütün bir istikbalin
Kazarak mezarını, ellerimle gömdüğüm? ! .
Gözlerim, bir katarakt pusluluğunda şimdi...
Ruhum, “ölümlü yalan†mahpusluğunda şimdi...
Kulağım, aralanan kapısında uçmağın;
Karındaşımın keskin, tiz ıslığında şimdi! ..
_________22.11.2005 / Güdül / Ankara
___________Ahmet Turan Altunsu
