ne farkın var ayrık otundan sevgili
hatta ökse otundan?..
ne kökün var ne tohumun...
yerleşiverdin dalıma bir rüzgârın kolunda,
kendiliğinden olmuş doğumun:

sopa gösterir durursun aba altından,
bir yandan özsuyumu emersin,
ben kurumaya devam ederim,
sen yeşerirsin bir yandan...
hesabını dahi soramam bu kör düğümün!..

nefesimden nefeslenirsin...
göğerirsin; en koyusundan yeşillere bürünür,
ömrümden beslenirsin...
köklerim ki oysa ne kadar canlı görünür,
farkına varmaz bile yavaş yavaş solduğumun...

sen ökse otu,
ben “koca çınar”; çatlamış damarlarım...
farkında mısın giderek öldüğümün?

10.02.2006 / Güdül / Ankara
Ahmet Turan Altunsu

Yorum yapmak için giriş yapın...