dün,
alın yazımdı belki
toynaklarındaki kan,
atlarımın...
terkisindeki umutlarım
ülkülerime açılır;
haz alırım.
taşırım şimdi soylu Adıgeliğimi
üzerinde kanatlarımın...
bir kartal sessizliğinde
bulutların içerisinden süzülürüm.
Elbruz dağlarımın
zirvesinde konaklarım
bir seher vakti;
halâ özgür Kafkasya' yı
kucaklayamadıysam,
ona üzülürüm!


öz yurdumda tarumar edilmiş
tarihimdir içimdeki yangın
bir özlem kasırgasıyla
kıvrım kıvrım
ucalara yükselen...
yılkılarındaki
kutsanmış, “pegasus” taylar kadar angın
kabardinlerimle beklerim
ki ne zaman gelecek son büyük selen!..


ey sen
gözlerini
bir akbaba edasıyla halkıma diken soysuz:
halkım ki suret-i hak' tır
ve ne acıdır ki vatanından mağdur,
kuş uçmaz
kervan geçmez
dağlarıma sığınırken
haysız hanaysız;
sen,
en kıymetli hazinelerimizle
mücehhez insanlığımızı
sağ dur!


unutma!
muhacir kimliğiyle iliştirilmiş
tehciredir ilencim;
gök girsin / kızıl çıksın hey
olamazsam sahibi öz yurdumun!..
hala taşıyor
Seteney' den miras yüreğimi,
abrek bilincim.
beklemesindeyim
gerilmiş bir yay gibi
Dudayev' in hayallerindeki boz/kurdumun!..


..................................28.02.2006 / Güdül / Ankara
.......................................Ahmet Turan Altunsu

bilgi: yukarıdaki şiirde yer alan ve sizlere yabancı gelen bütün sözcüklere, www.google.com.tr' nin Türkçe sayfalarından ulaşabilirsiniz:)

Yorum yapmak için giriş yapın...