üzülen hep ben olmuşum
yıkılan hep ben
hep korkmuşum
bir şeyler yaşadıktan sonra
çok şeyler paylaştıktan sonra
sona eren ilişkilerimin tekrarlanmasından
anlamsız bitmişlikleri karmaşıkları şiirlere aktarmışım hep
acı dolu duygu yoğunlukları içerisinde
üzülmüşüm, burkulmuşum, ara ara kızmışım
ama kinle nefretle değil
ruhumu bedenden sökerek...
dalıp dalıp geçmişe gideceğim
belki bir acı tebessüm belirecek gözlerimde
ama
geceleri yoğunlaşıp
acı içinde kıvranarak ödeyeceğim
aşkın, sevginin bedelini...

Yorum yapmak için giriş yapın...