Beş mabet içinden çıkarken seher rüzgârıyla
Ulu şahadet nakışıyla bezenmiş seccadeden
İlahi kelimeler dudaktan ezgilerle yoğrulur
Bütün âlem susar, yalnızca o konuşur.

Kalplerin fermanısın, vicdanınsa güneşi
Göğüsteki imanı fırlat bir ok gibi menzile.
Harabeye dönen şu gönülde saray çiçekleri
Açılıp; ihtişamında göster tüm gerçekleri.

Şirkin eli değdi diye kapılma ha yeise
Uhrevi heybetinle kapla, ilahi şahlanışınla
Sönerim sanma vuslatı yakan alevden kalkarsın
Belki son ölen şehidin şahadetinden çıkarsın.

Yorum yapmak için giriş yapın...