1 kez okundu
BEN KAFKASYALI
Ben Kafkasyalı
Hani Elbruz'un doruklarından çığ gibi kopup gelen.
Gece kurt yavrularken;geldim dünyaya
Sevdamı Kaf Dağı'nda kartallarla bölüştüm
Ne Rus'a ne Kırım ne de İran
Boyun eğmedim kimseye
sana eğildiğim kadar...
Sesim rüzgarla yarışır at yelelerinde
Ceylanlar ürkek ürkek sokulur göz pınarlarıma
Daldan dala yapraktan yaprağa
Fısıldar şarkımı gür ormanlar
Yemyeşil ovalarım kucaklar dostu
Geçit vermez düşmana çetin yamaçlarım
O benim işte; mağrur, dik, gururlu delikanlı,
O benim işte ben Kafkasyalı.
Kurşun yedim, sürgün yedim,
Yüreğimi ikiye bölüp;
Birine sevda, diğerine hasret ektim.
Yıkmadı beni ne esaret,ne ölüm
Yıkmadı beni hiçbir şey; hasret kadar..
Ben Kafkasyalı
O hasretin oğlu
Şamil'in yeğeni,
Kazanuko'nun torunu
Albuz'un kardeşi.
Ben destan yazdım,tarih yazdım da;
Bir sana sevdamı yazamadım
Yara aldım, kanar her yanım
Bir kolum Terek
diğerini Kuban'da balıklara,
Ciğerimi çakallara yedirdim.
Hiç bir kor dağlamadı yüreğimi;gözlerin kadar
Gözlerin gelir geçer;gözlerimden
Karartır gece yıldızları,gündüz güneşi.
Saçların dalgalanır seher yelinde
Bir yıldız kayar;meçhulden meçhule
Çalar gider ömrümü
Ve yıldızlar düşer saçlarına;ay ışığında
Benim gibi yalnız yıldızlar.
Akrabamı, kardeşimi savaşta;
Ana, baba, bacımı göçte; kaybettim de
Hiç böylesine yetim kalmamıştım;
sensizlik kadar...
Ben Kafkasyalı;
Her acıyı yüreğine gömen,
Ne canlar yitirip, bin defa yanıp,
Bir defa ağlayan.
O büyük yangınları dindiren yüreğinde
Bir seni unutmadı, bir gözlerini.
Unutulmuyor işte,unutulmaz.
Ben ne vatanı sevdim,ne gurbeti;
seni sevdiğim kadar...
