Yine geldim;
Ama bu kez erkenciyim
Hayat devam etse bile,
Ben artık gitmeyeceğim...

Alışmışım demekki
Yinede, nasıl vazgeçeceğim şimdi?
Soruyorum fakat,
Bir cevap verenim dahi yokki!

Şimdi küçücük bir çocuk gibiyim;
Elinden en sevdiği oyuncağı alınan
Ama asla karşı koyamayan,
Dört duvara mahkum, bir çocuk gibiyim...

Bir deli misali, koşmak istiyorum,
Hayat yolunu bitirerek geleceği arşınlayacak!
Ufacık bir kuvvet arıyorum,
Dizlerimdeki kıldan ince zinciri koparacak!
Genişçe bir kanat resmi çiziyorum,
Zamanın getirdiği acıları üstüme salmayacak!
Bir çift el bekliyorum,
Asla beni bırakmayacak!
Giden hayalet gemideki görünmezi seviyorum,
Çünkü o yaşadığım bitmez karanlıkları yakacak!
Ve ben kalbimdeki son umudu besliyorum,
Bütün haykırışlarımı unutup, yaşamaya sarılacak!

Bugün son bitiş oldu,
Neden bilmiyorum fakat sevmiştim seni
İnanmıştı kalbim fakat gülleri artık soldu.
Bir pencereydi hani gözlerin Cennetin yeşiline...
Bugün bakışlarındaki ışık dondu,
Adeta yeşillerimin yeşili kurudu.
Evet bugün, bugün herşey için sondu!

Yorum yapmak için giriş yapın...