Gülümseyen gözlerle insanları sınadım
Yanlarına vardım da farkına varmadılar!
Buz gibi gönüllerde dolandım adım adım
Kollarında hardım da farkına varmadılar!

Gönülleri gezince göz yaşlarım sel oldu
Dostum diye sarıldım yakınlarım el oldu
Gözyaşım damladıkça bu yüreğim kül oldu
Yanıp yanıp durdum da farkına varmadılar!

Çıkardılar önüme acımasız yılları
Yoluma set çektiler diken oldu dalları
Sevgiye muhtaç sandım aciz mahzun kulları
Ben onları sardım da farkına varmadılar!

Siper oldu bedenim başım yere düşmedi
Ne hançerler yedim de yüreğimi deşmedi
Deli gönlüm yansa da bir an olsun esmedi
Yüreklere kardım da farkına varmadılar!

Bak yiine biçar kaldım attığım her adımda
Bildiğim bir çok yürek şimdi zehir tadında
Hep hüsran mı çıkacak bu gönlümün falında
Ben onlara yardım da farkına varmadılar!
Ben onlara yardım da farkına varmadılar...!


M. Levent ÖZGEÇ
GÖNÜL PINARI Kitabından

Yorum yapmak için giriş yapın...