Aydınlatıyor güneş karanlığı.
Karanlık ürkek,bekliyor aydınlığı.
Tüm korkuları toplamış bünyesinde
Bekliyor ölümü bekleyen hasta gibi.
Koynuna almalı mı güneşi,
Çekip gitmeli mi uzaklara?
Dağlar uzatsada zamanını,
Vakit dar anladı.
Ecel yakın,ölüm soğuk.
Hayat...
Nice saçmalıklara inat.
Daha da arzulu artık.
Özgürlüğe kucak açmış.
Bekliyor sabahı
Kollarında ölmek için.
Aydınlanmak,aslına ihanet için.
Kim güneş,kim ecel,
Sen mi karanlık ben mi?

Haydi!
Karanlıklar,
Aydınlansın.
Ya da
Düşünceler kadar,
Kalsın karanlık.

Yorum yapmak için giriş yapın...