Sancılı duvarlarına yazıyorum geceleri sevdamı,
Pencerende bırakıp gittiğim umutlarımı üşütüyorsun,
Ahımı yüreğime gömüyorum,
Dualarıma katıyorum seni.
Gözlerime uçurumlar düşüyor
Sen bir dal oluyorsun tam ortasında uçurumun,
Tutsam kırılıyorsun kıyamıyorum.
Tutmasam ben paramparça kırılıyorum.
Yine şehrin duman kokan kalabalığına sürüyorum gövdemi,
Bir sokak lambasının sessiz bekleyişi kadar acıklı halim.
Yüreğim dünyayı aydınlatacak kadar yanıkken sana,
Ben karanlıktayım bir sokak lambasının altında.
Son minübüs de almadan gidiyor beni,
Sensizliğin en kuytu köşelerine.
Geride kalan amansız karanlık,
Ürperen kaldırım taşları kadar soğuk.
Oysa; dinlesen,
Bir anlasan beni
Ne ateşler yanıyor tenhasında aşkın,
Ne karun´lar batıyor yerin dibine aşksız,
Ne bereketler fışkırıyor bir dilencinin mendilinden aşka dair.
Anlamanı beklemiyorum...
Sen gel...
Yeter ki gel..
Gel ki anlarsın içimdeki çığlığa düşsen,
Gel ki anlarsın hıçkırıklar düğümlenirken boğazında bir sevgi uğruna gülsen,
Gel ki tükenmesin dizindeki derman,
Nice gürül gürül akan pınarlar kurur,
Son damlasını verir bir hazanın koynunda.
Nice dev çınarlar son yaprağını kurban eder, serseri bir rüzgara.
Gel ki bir bahara yaslansın yüreğim,
Gel ki önümüz sevda zaman ise durmuyor, aklı firarda.
Kar üstüne kar düşüyor desem zirvesine aşkın.
Puslu havasına hançer sokuluyor.
Kanıyor desem gökyüzü ilk hecesinde aşkın.
Kanıyor desem bendeki sen içime.
Yine tuz basıp gidiyorsun yarama...
Anlamanı beklemiyorum.
Gül yeter, son kurşunu sıkarken kâbuslarıma,
Sil yeter çaresizliği yazarken kader alnıma,
Bırak çareler sende kalsın,
Bırak karanlığım alaca kalsın,
Belki anlarsın...
Ama anlayacağın yok senin...
Bir hecelik yer mi kaldı sancılı duvarlarında?
Umut mu kaldı pencerende bırakıp üşüteceğin?
Gel dediğimde ruhumu saran heyecan mı kaldı?
Ya da ne bileyim bir gurur mu kaldı,
Ayaklar altına alınacak?
Gel diyecek yüzüm mü kaldı?
Gelmediğin yollara verecek hesabım mı kaldı?
Ruhuma saracağım bir dua mı kaldı,
Senin kutsallığına inandığın?
Dağ gibi senden, bir avuç sen mi kaldı ki bana?
Ne kaldı söyle...
Hiç dinlemedin
Hiç anlamadın ki beni,
Anlayacağın yok zaten
Hani şehrin puslu havasını ciğerlerime çektiğimde hissettiğim duygular nerde?
O son minübüsün peşine takılıp kalan gözlerim nerde?
Her gece bir vitrinde duraklayıp seyrettiğim,
Tıpkı sen gibi mağrur,
Tıpkı sen gibi kırmızılara bürünmüş o manken var,
Tıpkı o manken gibi hissiz sen...
Sokak lambasının altında ne kaldı?
Anlamadın ki...
Anlıyacağın yok zaten...
Anlıyacağın yok...

Yorum yapmak için giriş yapın...