Çaresizlik içinde kıvrandı,çıkış aradı ama bir yol bulamadı,elini uzatıcak kimse yoktu ona ve herkes düşmüstü kendi derdine,anlatmaya çalıştı arkadaşlarına ve tüm herkese,ama onu anlayan kimse çıkmamıştı ve bir gün sordu kendine,yanlış kendimdemi diye. sonra süzmeye başladı söylediklerini ama elekte bir cümle bile kalmamıştı. sonra irkildi birden ya bu insanların arasında kaybolursam diye düşündü bir ara. artık güvenicek hiç kimsesi yoktu kendi kalbinden başka. sordu kalbine bırakılımmı diye ama kalbi ona izin vermedi ve dediki; ben seni bıraksaydım sen çoktan karışmıştın herkesin arasına...yorgunum hemde çok yorgunum dedi ve son sözleri örzürlük oldu.çünkü hiç durmadan çalışmıştı babalın kalbi apsnı için...

Yorum yapmak için giriş yapın...